نیستی و ساعت هی دنگ دنگ به رخ می کشونه این تنهایی ِفزاینده رو.

میترسم از اینکه زمان برگرده به عقب و تمام خستگی ها وکسالت ها باز به روحم بشینه.همه ی لحظه ها  دارن مثل یه نشونه عمل می کنن،حرف های تکراری هوای تکرای آدم های تکراری،امیدوارم حداقل سلامتی تو هم تکرار بشه و باز بیای